Berichten getagd ‘werkplezier’
Het lekt thuis bij de loodgieter
Wij zorgverleners zijn vooral bezig met zorg verlenen. Het is ons vak, we voelen de verantwoordelijkheid en we willen er voor de ander zijn. Soms gaat dit ten koste van onszelf. We gaan net wat langer door dan eigenlijk goed voor ons is. Als we onze agenda een beetje indikken dan past die ene spoed cliënt er nog net tussen.
Ik heb wel eens eerder geschreven dat ik aan het eind van de werkdag met gierende banden tot stilstand kwam. Dat heb ik gelukkig al heel lang niet meer. Door schade en schande wijs geworden.
Ik moest hier aan denken toen ik ‘Een dun streepje toeval’ van Remke van Staveren las. Remke is psychiater en ontwikkelde ten tijde van de Covid pandemie zelf psychische klachten. In het boek beschrijft ze haar eigen zoektocht naar wat er nou aan de hand was en haar proces van herstel. Ook beschrijft ze hoe de Covid pandemie van invloed was/is op de mentale gezondheid van ons allemaal. Voor mij is de rode draad van het boek dat we allemaal kwetsbaar kunnen zijn voor psychische en/of lichamelijke klachten en dat de verhalen die we maken van wat we meemaken daar een rol in spelen. Natuurlijk speelt aanleg ook een rol. Het is niet nature óf nurture, maar nature én nurture. In haar zoektocht duikt ze via een bosbad letterlijk in de natuur en oefent ze zich in mindfulness. Uiteindelijk eindigt ze in mildheid voor zichzelf en dat het nooit te laat is om de weg naar herstel te vinden. Wat herstel in jouw specifieke situatie dan ook betekent. Maar ook dat delen helpt. Daarom is het zo mooi dat er ook onder zorgverleners meer openheid komt over hun eigen ziek en zeer.
Ik las het in stukjes, terwijl ik zelf ziek was. Een stomme verkoudheid had mijn longen weer een optater gegeven waardoor ik ‘geen kikker van de kant af kon duwen’ zoals ik het altijd noem. Het was heel frustrerend om werkafspraken af te moeten zeggen, maar ook een al lang gepland gezellig weekend met een goede vriendin. Het hielp niet dat het prachtig weer was. Ik zei tegen iedereen ‘het is wat het is en het wordt vanzelf wel weer beter’. Tegelijkertijd was ik ook knorrig en had misschien toch een beetje zelfmedelijden. Dat mocht ik dan weer niet van mezelf hebben. Een lekker robbertje vechten met mezelf. Niet bepaald practice what I preach. Net zoiets als de loodgieter die er niet aan toe komt om zijn eigen druppende kraan te repareren.
Het lezen van het boek van Remke van Staveren hielp me om ook weer een beetje mild voor mezelf te worden en accepteren dat het nu was zoals het was. Grappig genoeg begon toen ‘mijn kop vol snot’ een beetje op te klaren.
Vertraging en plezier!
Bijna het einde van het jaar. Het is druk, zowel op je werk als privé. Dat verslag moet liefst nog voor de kerstvakantie af en je kinderen hebben kerstdiner op school. Je voelt de vermoeidheid en je lontje is wat korter, maar je laat het niet echt toe. Het moet allemaal nog even. Herkenbaar?
Op alle werkplekken speelt dit, maar in geefberoepen zoals de zorg of het onderwijs merk je dit nog meer. Er wordt veel van je gevraagd en je voelt je verantwoordelijk. Je hoopt dat je cliënt wat beter deze maand door komt en je gunt je leerling een fijne kerstvakantie. En dan word je ook nog gebeld door ouders met een urgente vraag die niet tot januari kunnen wachten. Vinden zij…
Zelf ben ik regelmatig ziek geweest in kerstvakanties. Toch wat te lang door gegaan, toch nog wat te hard gewerkt. Onlangs zei een cursist in de training zelfzorg, dat ze vond dat ze goed gewerkt had als ze doodmoe thuis kwam. Herkenbaar?
Het heeft mij tijd gekost om te leren dat je eerder op de rem mag trappen. Dat je die intake niet zo vlak voor de kerst hoeft in te plannen, maar dat dat ook in januari kan, zodat je de overgebleven tijd kan gebruiken voor andere zaken die belangrijk zijn. Eén van de manieren voor mij was om mijn agenda al wat ruimer in te plannen richting de feestdagen. Cijfers die aangeleverd moesten worden naar de gemeente en het CBS en het jaar dat financieel afgesloten moest worden hoefden dan niet in de vakantie. Gek genoeg ging mijn omzet er niet van omlaag en ik ging fitter de vakantie in.
Het hielp ook om wat minder streng voor mezelf te zijn en te bedenken dat de december maand thuis ook hectisch was. Waar ik anders 100% + in de praktijk gaf mocht het deze maand 100% – en dat was oké. Ook voor mijn collega’s en zeker ook voor mijn cliënten.
Er is nu ook in de context meer onrust, verder weg door oorlog, maar ook dichterbij als je je nu bijvoorbeeld als zzp-er onzeker voelt. Misschien slaap je daar slechter door. Hoe groter de onrust hoe belangrijker het is om daar bij stil te staan en te erkennen dat je er last van hebt. Van daaruit kun je dan kijken waar je wel invloed op hebt.
Hoe dan ook, ik wens je vertraging en plezier tijdens de feestdagen en een mooi en gezond 2025!
